نرس مملکت

خب تبریک میگم 

تموم شد 

من انجامش دادم 

تارای قصه حالا یه نرس مملکت واقعیه 

:) 

هوشو هوشو 

نخطه . سر خط

انگار همین دیروز بود که من با کلی امید و آرزو نشستم تو حیاط این دانشکده کوفتی وسط قلهک و از ته ته قلبم آرزو کردم که اونی که من میخوام بشه 

نشد 

و من ازون روز دیگه باورم سد که تنها ترین موجود رو زمینم 

و نه تنها خواستم هیچ اررشو اهمیتی نداره بلکه بدترین اتفاق ممکن هم افتاد 

گذشت و من تمام این چهار سال نتونستم به خودم بقبولونم یهذحکمتی اتفاقی کوفتی زهر ماررری چیزی پشت این نشدنه بود 

قضیه خیلی فراتر از یه بدشانسی ساده بود 

حالا امروز که برای آخرین بار قراره برم پامو بذارم تو اون پراتیک نحسشو استادای نحس ترشو ببینم که هیچ کدوم مث آدم رفتار نکردن و حالمو از درس خوندنو ادامه تحصیل بهم زدن خیلی خوشحالم 

 خوشحال تر ازینکه تو اون جشن مضحک و مسخره یه مشت دانشجوی عقده ایش حتی شرکت نمیکنم و اگه به من باشه حتی کارای چرتشو میخوام بدم هم اتاقیام برن انجام بدن که کمتر ریخت چرت اینارو ببینم 

حالا 

نیومدم اول صبح اینجا آیه یأس بخونم 

فقط اینکه 

فقط اینکه 

الانم بیشتر از همیشه رو پای خودم وایسادم 

و تنهایی دارم همه چیزو پیش میبرم 

و میرم 

میرم که هیچ جای این قصه اسم من نمونه 

ردی نشونی چیزی از من باقی نمونه 

میرم که بعد رفتنم کسی بخاطر نیاره من کی بودم 

چی بودم 

چرا بودم 

خلاصه که 

تموم شد .

و خداوند ته ریش را آفرید

ولی واقعا ته ریش چیز عجیبیه 

حالا اصن کاری ندارم چقدر میشه باهاش دلبری کرد 

اینکه یه موجود با ته ریش بغلت بچه میشه کوچولو میشه و پناهگاهش میشی خیلی حس باحالیه 

جدا ازینا همه الان دارم به فاینال فردا فکر میکنم 

حس میکنم هیچی بارم نیس! 

نهایتا هی پلاس بارم باشه 

بعد با فکر کردن به بعدا اروم میشم 

به اینکه تموم شد 

دیگه رسما واس همیشه تحصیل تو این مملکت تخمی تمومه 

زندگی سگی خوابگاهی تمومه 

تحمل کردن ملت برا زندگی تمومه 

و قراره اتفاقای خوب شورو بشن 

البته من کامل در جریان اینکه در آینده برام چیز نکردن 

وای دقیقا همین الان اون مود با تربیتم بتید بر من چیره بشه 

آره خلاصه برید گردن دوس پسراتونو بوس کنید و باهاشون مهربون تر باشید که اونا یکی از گومبولوترین موجودات آفریده شده در جهان هستی میباشند 

حالت تهوع حاد

یه تیکه از قلب من هر بار جا میمونه تو این شهر 

من از بوی سیگار متنفرم 

منو یاد حسوحال گهی میندازه 

دلم میخواد بالا بیارم 

حس گرگرفتگی دارم 

نمیتونم درست نفس بکشم 

دوسش دارم 

فقط خستم 

از همه چی 

دختر بودن سخته 

عذابه 

عذاب مطلقه 

هرچی که بود تموم شد 

جوری که انگار هیچوخ اتفاق نیفتاده بوده 

هیچی به خاطر نمیارم 

مالیخولیا 

نمیدونم 

کاش هیچی تو ذهنم نباشه 

هیچی نفهمم 

جشن فارغ التحصیلی نمیرم 

نمیخوام تو هیچ عکسی باشم  

نمیخوام هیچ نشونی ازم باشه 

نمیخوام هیشکی منو بخاطر بیاره 

هیچوخ نبودم 

هیچوخ به کسی نزدیک نشدم 

ترسیدم ؟ نه حوصله نداشتم 

دلتنگم 

گیجم 

نمیدونم چی میشه 

میخوام کنده بشم 

جدا بشم 

یه جای دور 

هیچی نشنوم 

هیچی نبینم 

هیچی نفهمم 

هیچی 

هیچی 

هیچی بخاطر نیارم 

انگار وسط یه جنگم 

وسط یه جنگ که نمیدونم کدوم طرفم 

وسط یه جنگ که هرکی منو دشمن میدونه 

دارم بالا میارم 

دارم بالا میارم 

 

2000 روز نوشتن

نوشتن برای من همیشه پناهگاه بوده 

من از وقتی کم کم شروع کردم به شناختن خودم نوشتن کنارم بود 

گاهی ساکت شدم 

گاهی تو دفترم برای خودم نوشتم 

گاهی تند رفتم 

۲۰۰۰ روز خیلیه نه ؟ 

حس عجیبی داره 

اینکه دو تا هزار روز گذشته 

جالب تر اینه که نمیدونم ۲۰۰۰ آینده کجام و چیکار میکنم 

این حس علاقه به ادامه دادن 

این ندونستن 

حس عجیبیه 

ولی دوسش دارم 

با همه پستی بلندیاش 

با همه اتفاقاش 

حرفا نگاه ها 

اینجا برای من یه وبلاگ معمولی نبوده پناهگاهم بوده همیشه حتی اگه حس امن بودن نداشتم 

امسال قراره اتفاق های عجیب غریب زیادی بیفته 

من تا اینجا تصمیم های عجیب غریب خوبی گرفتم 

ولی از این لحظه به بعد قراره عجیب تر از همیشه بگذره 

 

خواب

من آدم خواب دیدنای زیاد نیستم 

دیشب طولانی خواب دیدم 

اولش خواب دیدم با یه سری از دوستامو یه سری آدم غریبه سر یه کلاس شبیه کلاس درس دانشگاه بودیم

یه درس عمومی که ادبیات بود به گمونم 

استاده تهش داشت یه چیزی توضیح میداد یکی از دوستای من گف اینو مینوشتین بهتر یاد میگرفتیم یهو کفششو دراورد مستقیم پرتش کرد و محکم خورد  رو سینه دوست من و من دردشو حس کردم اما نمیتونستم حرفی بزنم 

سر کلاس یه نفر اومد پیشم که نمیشناختمش اما بودنش آزارم میداد 

حس میکردم انگار میخوام ازش فرار کنم 

صندلیمو کشوندم اونطرف تر ولی استرس داشتم 

فیفی سگ منه 

یه حیوون خونگی کوچولو که من با تمام وجودم دوستش دارمو مراقبشم 

تو خواب دیدم که از ارتفاع افتاد 

صداشو شنیدم 

بدو بدو رفتم پایین تکون نمیخورد 

درد رو و غم رو تو عمق وجودم حس میکردم 

 

من دیروز شدید ترین شوک عصبی زندگیم رو گذروندم 

اونقدر ترسیدم که پاهام شروع کرد به لرزیدن و انقدر شدید سد که نمیتونستم وایسم افتادم دستام شروع به لرزیدن کرد و نمیتونستم نفس بکشم 

و هر لحظه منتظر بودم وارد فاز تشنج و بیهوشی بشم 

بابا ترسید 

خیلی ترسید 

من هیچوقت تا حالا ندیده بودم بابا انقدر مستاصل بشه 

فکرشم نمیکردم انقدر یهو هول بشه 

ولی بغلم کرد و سعی میکرد آرومم کنه تا خوب بشم 

من واقعا ناخواسته میلرزیدم و همه تلاشمو برای نفس کشیدن میکردم 

طولانی ترین شوک عصبی زندگیم مث برق گرفتگی بود با این تفاوت که من حس فلج بودن داشتم

تا چند ساعت دستامو حس نمیکردم 

و واقعا ترسناک بود 

بعدش به این فکر کردم که اگه دیگه نمیتونستم صحبت کنم 

یا حرکت کنم 

یا یه قسمت از سیستم عصبی مغزم دچار آسیب میشد چیکار میکردم 

چطور ادامه میدادم 

من همیشه شرایط روحیمو جسمی نشون دادم 

مثلا یهو نفس کم میارم 

یهو تپش قلب میگیرم 

ولی این بدترینش بود 

دست خودم نبود 

ولی واقعا ترسیده بودم 

 

تا چندین ساعت بعدش احساس ضعف داشتم 

 

پس حق میدم که ذهنم انقدر خواب های بد ببینه 

 

راستش من به جایی رسیده بودم که خودمو برا افتادن خمپاره وسط شادیام آماده کنم 

اینو وقتی یکی اسممو صدا میزد و من کل وجودم یهو پر میشد از اضطراب تجربه کردم 

 

خیلی سنگین بود  برام 

خیلی 

 

 

بوسیدنش

.بوسیدنش رو بر خلاف میلم تموم کردم و زدم بیرون، اما هنوز موقع برگشت پشت فرمون داشتم بوسش می‌کردم، اومدم خونه و هنوز بوسش می‌کردم، حالا قبل خوابیدن هنوز توی ذهنم دارم می‌بوسمش و احتمالا وقتی از خواب بیدار بشم اولین لحظه‌ی بیداری همچنان به بوسیدنش فکر کنم.

این روزها به توان بی نهایت

گاهی اوقات حس میکنم اونقدرا که باید تخس نیستم 

نمیدونم یهو خیلی ساکت میشم اونقدر که خودمم متوجهش میشم 

یهو دلم نمیخواد هیشکی باشه

سریال میبینم 

درس میخونم 

میخوام بگم زندگی میکنم 

ولی بدون ادما 

یهو مثلا به خودم میام میبینم مدتهاست با کسی حرف نزدم 

اونجوری که بتید تو جمع نبودم 

و خب عجیب نیست برام من مثلا یهو اون آدمی میشم که دلخوشیام تو دستای خودمه 

دوست داشته شدن حس خوبیه اما کی؟ 

دقیقا وقتی که تو به طرف مقابل حس متقابلی داشته باشی حسی که نباشه از زهر بدتره 

برا همین اونایی که در جواب اونی که دوست داره انتخاب میکنی یا اونی که دوسش داری میگن اونی که دوسمون داره رو درک نمیکنم 

اصن یه طرفه هیچی پیش نمیره 

 

 

بازم من دیگه :)

من بچه ناخواسته ای بودم 

اینو به شکل های مختلف هم فهمیدم هم به روم آوردن هم از اینواون شنیدم 

ولی خب از انصاف نگذریم ناخواسته خوبی بودم 

همه تلاشمو کردم از ته دلم تو زندگی همین تکوتوک آدمهای زندگیم باشم 

برای بابام سنگ صبور شدم 

برای مامانم رفیق 

برای دوستام اون نداشته هه ی خودم 

تکیه گاه شدم 

نقطه امن شدم 

تنهایی ..

یه ناخواسته تنها :) 

ازین تنهاییا که منظورم اینه خودم تنها از پس همه چی برومدم 

ازینا که همه چیو خودم حل کردم

همیشه خودم 

خواستم خودم همه چیو هندل کنم 

بابا میگه غدم 

من ساکتم 

من با هر کسی کنار نمیام 

ولی عاشق هندونه ام 

هنوز هیچی اندازه زعفرون خوشحالم نمیکنه 

هنوز به یه جا کلیدی ذوق میکنم 

هنوز وقتی یه چیزیو یاد میگیرم چنان ذوق زده ام انگار دنیارو بهم دادن 

من برا تک تک آدمای دورم ارزش و احترام قائلم 

من مدتها بود کسی دوروبرم ترکی حرف نزده بود :) الان مادربزرگم ترکی داره به خواهرش میگه تارا اینا اومدن پیشمون

خونه پدر جون آدمو برمیداره میبره به قبلنا 

حتی اگه زندگیش نکرده باشی 

مثلا عکسا 

وای عکسا اکثرا مال دهه سی بود 

من عاشق نوستالژی و قدیم و اون حس مینیمال سادشم 

من عاشق این حس کند بودن و آرامش تو خونه ام 

عاشق دیدن محله ها و خونه های قدیمی و داستاناشون 

اینکه از قبلنا برام تعریف کنن .

صدای تاس رو تخته 

ظرفای قدیمی 

من بعد از چندین سال این حس هارو تجربه کردم 

 

تصمیمم برا کوتاه کردن موهام داره قطعی و قطعی تر میشه 

خیلی مسخرست که اگه صبر کنم چند ماه بعد چند برابر باید پول بدم ؟ 

و این در حالیه که به شدت دوس دارم موهامو آمبره کنم 

خلاصه که اینطوریا