رفت یقه تک تک آدمهایی که میشناخت گرفت گفت بهم بگو من بمیرم برات فرقی نداره
بگو بلند بگو
میخوام با صدای خودت بشنومش
- ۲۰ اسفند ۹۹ ، ۲۳:۰۶
ابهام
نمیدانم که چرا انسان تا این حد باخوبی بیگانه است... وهمین درد مراسخت می آزارد
آدما به اندازه حرف هایی که نمیزنن از هم دور میشن ...
بیا بریم همونجا که میترسیم .
هم آغوشی شان یک نبرد بود .
غریبانه زیست مان در پیله اندوه
من اگه خسته شبیه تن ایران بودم
ما روزهایی رو زندگی کردیم که قابل زیستن نبود
اما من در همان روز های سخت هم تو را دوست داشتم ...
آنچه ما زندگی می انگاشتیم ، اینجا مرگ بود .
دنیایی کوچک ، رویایی بزرگ
پس زخم هامان چه ؟
رها گشته در تنهایی خویش
و ما ، ساکنان گوشه غمگین عالم ..
سالها پیش جسمِ نیمه جونم میونِ دریا غرق شد،
دیگه هیچی یادم نیست.
بایگانی
- فروردين ۱۴۰۳ (۳)
- اسفند ۱۴۰۲ (۷)
- بهمن ۱۴۰۲ (۲)
- دی ۱۴۰۲ (۲)
- آذر ۱۴۰۲ (۴)
- شهریور ۱۴۰۲ (۱)
- مرداد ۱۴۰۲ (۳)
- تیر ۱۴۰۲ (۱۰)
- خرداد ۱۴۰۲ (۶)
- ارديبهشت ۱۴۰۲ (۲)
- فروردين ۱۴۰۲ (۲۰)
- اسفند ۱۴۰۱ (۱۵)
- بهمن ۱۴۰۱ (۳۱)
- دی ۱۴۰۱ (۲۵)
- آذر ۱۴۰۱ (۳۰)
- آبان ۱۴۰۱ (۲۲)
- مهر ۱۴۰۱ (۶)
- شهریور ۱۴۰۱ (۲۲)
- مرداد ۱۴۰۱ (۲۰)
- تیر ۱۴۰۱ (۲۷)
- خرداد ۱۴۰۱ (۲۳)
- ارديبهشت ۱۴۰۱ (۲۱)
- فروردين ۱۴۰۱ (۲۷)
- اسفند ۱۴۰۰ (۳۹)
- بهمن ۱۴۰۰ (۶۰)
- دی ۱۴۰۰ (۴۱)
- آذر ۱۴۰۰ (۳۶)
- آبان ۱۴۰۰ (۲۱)
- مهر ۱۴۰۰ (۱۲)
- شهریور ۱۴۰۰ (۲)
- مرداد ۱۴۰۰ (۱۵)
- تیر ۱۴۰۰ (۴۳)
- خرداد ۱۴۰۰ (۱۳)
- ارديبهشت ۱۴۰۰ (۶)
- فروردين ۱۴۰۰ (۱۳)
- اسفند ۱۳۹۹ (۱۴)
- بهمن ۱۳۹۹ (۱۲)
- دی ۱۳۹۹ (۳۳)
- آذر ۱۳۹۹ (۱۳)
- آبان ۱۳۹۹ (۵)
- مهر ۱۳۹۹ (۳۳)
- شهریور ۱۳۹۹ (۲۳)
- مرداد ۱۳۹۹ (۲۰)
- تیر ۱۳۹۹ (۲۷)
- خرداد ۱۳۹۹ (۳۰)
- ارديبهشت ۱۳۹۹ (۱۱)
- فروردين ۱۳۹۹ (۱۱)
- اسفند ۱۳۹۸ (۱۱)
- بهمن ۱۳۹۸ (۶)
- دی ۱۳۹۸ (۱۷)
- آذر ۱۳۹۸ (۹)
- آبان ۱۳۹۸ (۵)
- مهر ۱۳۹۸ (۴)
- شهریور ۱۳۹۸ (۲)
- مرداد ۱۳۹۸ (۵)
- تیر ۱۳۹۸ (۹)
- خرداد ۱۳۹۸ (۹)
- ارديبهشت ۱۳۹۸ (۱۴)
- فروردين ۱۳۹۸ (۲۲)
- اسفند ۱۳۹۷ (۷)
- بهمن ۱۳۹۷ (۳)
- دی ۱۳۹۷ (۱۴)
- آذر ۱۳۹۷ (۲۳)
- آبان ۱۳۹۷ (۳۴)
- مهر ۱۳۹۷ (۱۴)
- شهریور ۱۳۹۷ (۵)
- مرداد ۱۳۹۷ (۱۷)
- تیر ۱۳۹۷ (۲۳)
- خرداد ۱۳۹۷ (۲۴)
- ارديبهشت ۱۳۹۷ (۱۶)
- فروردين ۱۳۹۷ (۷)
- اسفند ۱۳۹۶ (۲۲)
- بهمن ۱۳۹۶ (۳۶)
- دی ۱۳۹۶ (۳۲)
- آذر ۱۳۹۶ (۵)
- آبان ۱۳۹۶ (۵)
- مهر ۱۳۹۶ (۷)
- شهریور ۱۳۹۶ (۳)
- مرداد ۱۳۹۶ (۳)
- تیر ۱۳۹۶ (۱۱)
- خرداد ۱۳۹۶ (۴۲)
- ارديبهشت ۱۳۹۶ (۲۱)
- فروردين ۱۳۹۶ (۱۱)
- اسفند ۱۳۹۵ (۳۹)
- بهمن ۱۳۹۵ (۴۷)
- دی ۱۳۹۵ (۵۵)
اینکه یهو همه چی معنی خودشو از دست میده
اینکه یهو همه چی ته میکشه
یهو دستت میخوره به اخرین قطعه دومینویی که تا الان با زجر چیدیش پشت هم
اینکه یهو همه چی آوار میشع
اینکه سنگینی یه جسدو با هر قدمت حس کنی
داری ادای زنده بودن درمیاری و اینو میدونی خیلیم خوب میدونی
حتی میدونی از سردرد بعد اشکای حل شده رو گونه هات که هر شب زودتر از شب قبل میریزه متنفری
ازینکه مویرگای پشت پلکات قرمز تر از قبل میشه
من دلم برا همین دونستنات میسوزه بدبخت.
- ۲۰ اسفند ۹۹ ، ۲۲:۴۲
راستش من وبلاگم رو خیلی دوست دارم خیلی خیلی خیلی زیاد
چون قسمت مهمی از درونی ترین قسمت های وجود من رو توی دلش جا داد توی تمام این سالها ...
بنا به دلایلی دیگه اینجا اون حس رهایی و آزادی رو ندارم
دیگه نمیتونم اینجا به نوشتنم ادامه بدم
... :(
پ.ن: اگر خواستید همچنان باهام در ارتباط باشید همینجا خبرم کنید
- ۱۳ اسفند ۹۹ ، ۲۳:۳۹
تهران عزیزم مراقب همه آدمایی که از ته دلم دوسشون دارم و تو تو دلت نگهشون داشتی باش
مراقب دلشون باش مراقب لبخنداشون و مراقب نگاهای قشنگشون تا من برگردم و با دلتنگی بغلشون کنم ..
مرسی تهران دوستداشتنی در عمق وجود من
- ۰۹ اسفند ۹۹ ، ۱۷:۴۰