خود خود تجاوز

دلیل اینکه نیستم اینه که .. 

دلم نمیخواد به جونت غر بزنم 

اصن دلم نمیخواد فکر کنی آدم ضعیفی ام 

حتی دلم نمیخواد فکر کنی نمیتونم از پس چیزی بربیام 

و باید بگم جایی از زندگیمم که فکر کردن کسی اصن برام مهم نیست 

راستش من ...

سرم درد میکنه 

از اتفاق ها 

از شرایط 

از شلوغی 

دلم میخواد یه مدت طولانی تو خونه خودم بشینم و فقط به هیچ چیزی فکر نکنم 

مطلقا هیچ چیزی 

امروز با آدم های جدیدی آشنا شدم 

فکر کردی برام مهمه ؟ نوچ 

من دیگه آدم نگه داشتن آدم های جدیدو قدیم نیستم 

دلم درد میکنه 

چشمام میسوزه 

میخوام کل فردارو تو تخت بخوابم 

و از جام بیرون نیام 

بودن من برات مهم نبود 

اما من دوستت داشتم 

هنوز هم دارم 

و بودنت مهمه 

اما نمیتونم مجبورت کنم 

نمیتونم کاری کنم که به زور باشی 

کنار من 

بخاطر همین دیگه از تلاش دست میکشم 

و میشینم یه گوشه 

شاید گاهی منو یادت بمونه 

ازینکه کسی یهو لمسم کنه خوشم نمیاد 

اینو مینویسم چون دخترا فکر میکنن چون همجنست هستن اجازه اینو دارن بهت دست بزنن 

اما من متنفرم ازین کارشون 

ازین که لمس بشم وقتی دوست ندارم متنفرم 

حق ندارید دست بزنید به یه آدم

چه همجنستون باشه چه نباشه 

شما حق ندارید حریم بدن یه نفرو بشکونید صرفا چون هم جنسشید 

حق ندارید به یه ادم تعرض کنید 

این خود خود تجاوزه 

حتی شوخیش 

خود خود تجاوز 

 

 

طوفان

دوست نداشتن هیچکس ، چیزی که عمیقا به آن نیاز داشتم 

من نیاز داشتم مدتی هیچکس را دوست نداشته باشم و نگران هیچکس نباشم و به خودم اهمیت بدهم و خودم را دوست داشته باشم و نگران خودم باشم 

من نیاز داشتم دلم برای کسی نلرزد و اسب یادم هوای بیشه زار خاطرات هیچ کسی را نکند نیاز داشتم در دل جریان زمانه خودم را غرق کنم آنقدر که به خنثی ترین حالت ممکن احساسات برسم باید کمی برای خودم زمان میگذاشتم  و به خودم عشق میورزیدم و خودم را دوست میداشتم 

من از دوست داشتن آدم ها خسته بودم 

زاینده رود

آب زاینده رود رو بخاطر دهه فجر باز کردن 

غروباش قشنگه جای منم برید 

 

.....

بیا فکر کنیم اصن ناراحت نمیشم که بهم اهمیت نمیدی 

یا مثلا برام وقت نمیذاری یا اصن حتی برات مهم نیستم هوم؟ 

واقعی از ته ته دل

اونقدر دوست دارم برم موهامو پسرونه کوتاه کنم که هیچوقت تو زندگیم چیزیو اینطوری نخواستم 

بزرگ شدن به معنای واقعی کلمه

فاطمه بهم گفت وقتی دیدم با نگین حرف میزدی خیالم راحت شده 

گفتم چرا 

گفت چون با هیچکدوم از بچه های کلاستون حرف نمیزدی 

دلم برات سوخته ولی وقتی دیدم تو که خوبی فهمیدم مشکل ازونا بوده 

من میدونم فاطمه چیزی تو دلش نیست 

میدونم خودم تا وقتی مجبور نشم حرف نمیزنم 

میدونم مشکلی تا حالا با بچه ها نداشتم 

ولی از حس ترحم متنفرم 

متنفرم 

متتننففرر 

ولی خب هر چی بزرگتر میشم دیگه چیزی برام مهم نیست 

اونقدرها مهم نیست 

مثلا امروز قضاوت شدن برام مهم نبود 

اصن حرفا دیگه برام مهم نیست 

 

مثل اینکه جدی جدی بزرگ شدم 

 

حس عجیبیه ...

من از پس هندل کردن اون همه حس گه برومدم :)

همه چیز از حس پذیرفته نشدن نشأت گرفته میشه 

تو تو یه جمعی قرار میگیری که حس غریبه بودن داری 

کم کم این حس تو ارتباطت با تک تک اون آدم ها رخنه میکنه 

استراتژی اول 

معمولا سعی میکنی بگردی ببینی ایراد از خودته ؟ 

درون تو به عنوان یه آدم درونگرا ممکنه اونقدر ها با چیزی که اکثریت افراد اون رو به عنوان یه اصل دیدن و پذیرفتن یکی نباشه 

استراتژی دوم 

چند بار سعی کنی تلاش کنی که اتفاق بیفته چی؟ 

صمیمیت 

حس اضافی بودنی که به اون غربت اولی اضافه میشه نخطه 

استراتژی آخر 

تصمیم بر فاصله گرفتن 

این معمولا تصمیم درستیه 

چرا؟ چون تو حالا میتونی جای جون کندن یه انتخاب باشی 

هر کسی دلش خواست باهات وقت بگذرونه میتونه انتخابت کنه 

و تو لازم نیست موقع جون کندنت تو استراتژی دوم هر خری رو آدم حساب کنی 

 

ولی اینکه نباشی و کسی نگرانت نشه حس نابیه 

من از تجربش راضی ام :) 

 

فاطمه ازم پرسید به ازدواج فکر نمیکنی؟ 

گفتم انقدر درگیر چند ماه آیندمم که حقیقتا از پس تصمیم برای دغدغه های یک عمر زندگی برنمیام 

نتیجه نهایی : 

جوری زندگی کنیم که انگار چند ماه آینده قراره دیگه چیزی وجود نداشته باشه دیگه 

فقط چند ماه ...

 

💕

بذار اعتراف کنم که 

من مث چی دلم برات تنگ میشه 

ولی بهت نمیگم 

 

دنیای موازی من

توی دنیای موازی 

من برات با صدای خودم کتاب میخونم 

حواسم به ساده ترین و کوچیک ترین حرکاتت هست 

مثلا خط کنار لبت موقع لبخندت 

خط های کنار پلکت موقعی که باهات شوخی میکنم 

مژه هات موقع پلک زدن 

حرکت انگشتات وقتی دستمو گرفتی 

اون بیرون کسی اذیتمون نمیکنه ...

از چیزی نمیترسیم 

تنها نیستیم 

از چیزی فرار نمیکنیم 

تو دنیای موازی همه چی خوبِ خوب نیست اما اونقدرهاام که این دنیای واقعی بده بد نیست 

من فقط دلم میخواست مراقبت باشم 

که دلت آروم باشه 

که حالت خوب باشه 

اصن من چیزی جز این نمیخواستم هیچوقت

.

اعصاب خوردی مزمن

صبح با زنگ دانشگاه از خواب بیدار شدم گفت دو تا از نمراتت ثبت شده 

ولی سومیو باید استاد بفرسته 

زنگ زدم به استاد میگم شفاهی قبول نمیکنن باید تشریف ببرید ثبتش کنید 

میگه نه دایره امتحانات باید برای من بفرسته

میگم خب من حضورا رفتم گفتن استاد باید بفرستن 

قرار شد هفته بعد تشریف چیزشو ببره ببینم اصن یادشون میمونه

میگم من یه درسو مهمان بودم ثبت نشده

میگه برو ثبت نمرات 

ثبت نمرات اتوماسیون چک کرده میگه نیومده برو دبیر خونه 

دبیرخونه چک کرده میگه نفرستادن

برو پیش کارشناس رشتت 

کارشناس رشته کجاست ؟ 

نیست گموگور شده 

خودشونم نمیدونن کجاست 

و منی که تو چند روز گذشته فقط یه بار ناهار خوردم 

گفتم دیروز که اصن کلا برقا رفته بود ؟ 

گفتم ۴۲ واحدم ثبت نمره نشده اصن ؟ 

نه نگفته بودم 

چون گفتنش با نفتنش فرقی نداره که 

فقط اینکه حالم از کارای اداری بهم میخوره 

حالم از همه چی این خراب شده بهم میخوره 

حالم از درسو دانشگاه بهم میخوره 

حالم از متحمل شدن همه این شرایط تخمی بهم میخوره 

اما من هنوز زنده ام 

دووم میارم 

هرچقدر همه این شرایط گه باعث بشه اعصاب و روانم خورد بشه