تو ازون آدمایی هستی که واس حرف زدن باهات دلم تنگ میشه...
ازونایی ک منو میشناسی.
ک حتی اگ انکار کنم میفهمی.
اگ حالم بدباشه از لحن صدام بفهمی.
منو بلدی...
حتی میتونی پیش بینیم کنی.
یادته بااشکم بغض کردی؟
یادته سعی کردی حالمو خوب کنی؟
یادته بابودنت بهم فهموندی همه آدما بدنیستن؟
من هرچقدم بنویسم اندازه همه این سال هایی ک باهام بزرگ شدی و شکل گرفتن شخصیتمو دیدی نمیشه...
میدونم نمیخوای حالم بد باشه.
میدونم میخوای خوده دیوونم باشم همونی که همیشه توکلاس مینشست کنارت و کلی میخندید
من از تو بدی ندیدم.
واس من یه دوست واقعی بودی نه بخاطر کادوهای خوشگل و یهوییت که ذوق میکردم ازدیدنشون
بخاطراینکه برعکس خیلیا تلاش کردی منویادبگیری که موفقم شدی.
خوده خودمو بعنوان یه دوست میخواستی دقیقا با همه بدیام .
از ته دل نگرانم میشی.
تهش تو همون سومالی گوگولی شوگولی پوگولی فوگولی موگولی خودمی!!
همون که دیدن خوشبختیش واسم اجباریه.
شاید هیچوقت باصدای خودم بهت نگفته باشم ولی خیلی دوست دارم فائزه
از ته دلم خوشحالم تو دوستمی
همیشه خوب باش...
همیشه خوده مهربونت بمون...
امیدوارم بهترین اتفاقارو تو زندگیت تجربه کنی.
:)
(پست نیومده کپی شد!! :|
دوست گرام امون بده دو ثانیه بگذره! لااقل بخونش بعد کپی کن)
خداااا کاره خودته این کپی کننده بدون نوبت لطفا :|
- ۰ نظر
- ۰۲ اسفند ۹۵ ، ۱۹:۰۵
