زیاد

دلم گرفته :(

فاطمه و زانیار

این دو تا خیلی بهم میان 

دیدن دو تا از ساکت ترین و سردترین بچه های کلاس وقتی از ته دل باهم میخندن قشنگه 

دوست داشتن اتفاق عجیبیه انگار یه بعد جدید و ناشناخته از وجودتو حس کنی 

من تغییرو تو کمترین مدت ممکن تو این دوتا دیدم 

اونا خوشحال ترن و این کافیه تا به وجود عشق ته دل آدما ایمان بیارم 

عشق میتونه قشنگی خودشو اندازه یه چسب زدن پسر رو دست دختر بعد از آنژیوام  نشون بده 

دوست داشتن این دو تا خیلی قشنگه تو کلاسمون :) 

امیدوارم همه این حس و حال خوب بمونه براشون همیشه

ماندن قطعی

من خیلی وقتا خودم دست خودمو گرفتم 

خودم اشکای خودمو پاک کردم 

خودم موهامو نوازش کردم 

خودم خودمو آروم کردم 

خودم تو آیینه قربون صدقه خودم رفتم 

خودم خودمو رها کردم 

خودم حال خودمو پرسیدم 

من خیلی وقتا خودم هوای خودمو داشتم 

بهترین دوست زندگیم فقط و فقط خودم بودم ....

اون شبیه خواهر نداشتمه

دیده بودم تو کل روز حالش گرفتست شب بردمش تو حیاط خوابگاه 

نشوندمش رو صندلی و شروع کردم ستاره های آسمونو نشونش دادن

یهو بهم گفت تارا میخوام بهت بگم 

من یکیو دوست دارم که فهمیدم اون یکی دیگه رو دوست داره...

فقط یادمه گفتم عزیزدلم و شروع کردم به ناز کردنش 

موهاشو ناز کردم کنار گونه راستشو و وقتی دستم خیس میشد اونقدر دلم گرفته بود که نمیتونستم حرف بزنم 

دیروقت تو تاریکی همه تو تختامون بودیم وقتی صدای نفس عمیقشو از گریه بی صداش شنیدم دلم ریخت 

داشتم به این فکر میکردم احساسات رو یه مرز باریک مستقره که یا میتونه تورو برا ادامه دادن نگه داره یا شروع کنه به آزار و اذیت تدریجیت 

دیشب... شب سختی رو گذروندیم ...

شباهت

چند بار پیش آمده به من بگویند شبیه یکی از آشناهایشان هستم 

من در پاسخ فقط میتوانم بگویم چه آشنای خوشگلی دارید پس ! :) 

جاده اسم منو فریاد میزنه

چندوقت پیش آمدم نوشتم به او حسودیم میشود 

حالا اما همه وجودم را حس های مختلف پر کرده دقیقا همان هایی که بخاطرشان حس حسودیم بیدار شده بود 

حالا مستقل تر از همیشه ام

حالا در خودم ترین حالت ممکنم 

حالا به نقطه ای رسیده ام که بخاطرش ستاره های آسمان را نگاه میکنم چشم هایم را میبندم و به این فکر میکنم دقیقا همانی شد که باید میشد 

من ... سه سال پیش اولین کلمه های درباره من این وب را اینگونه آغاز کردم : در جستجوی حقیقت با موهای بافته 

حالا موهایم را بافتم در جاده این سطر هارا مینویسم و به جرات میگویم حقیقت خود من بود که تکه های وجودم را در عمق آرامش لحظه ام پیدا میکنم ...

و حس قدردانی عمیقی که بابت تمام اتفاقات افتاده و نیفتاده در جانم ، در انتهای ریشه جانم حس میکنم 

از یک لحظه ای به بعد دیگر جانم در وجودم نبود 

یعنی دقیقا حس میکردم جای دیگری تپش قلبم را حس میکنم 

یک جایی در وجود کسی که جان و جهانم شده بود 

جان و جهان من آرامش تمام دنیا را میان دستانش جا داده 

نمیدانم چطور توانایی آرام کردن جان من را دارد اما هرچه هست همه جانم را جا میگذارم در آغوشش ...

حالا دیگر هیچ چیز من در این تن نیست همه اش مانده در همان جایی که باید میماند 

وی امروز را ثبت میکند

نسرین بهم میگه اون سه تا ستاره رو بگیر مستقیم برو اون ستاره پر نوره منم 

بعد بهم میگه بیا برات ستاره انتخاب کنیم میگه تو اون کوچولوئه باش که نزدیک منه 

میگم اون که نور نداره میگه داره فقط دوره واس همین کم نور به نظر میاد 

همین حرفش تمام وجود منو زیرو رو میکنه 

نگاه میکنم به دختر توی آیینه و بهش میگم مگه چند بار دیگه زندگی میکنی 

وسایلمو جمع میکنم به بابا زنگ میزنم میگم من دارم میرم تنهایی و دیگه برام مهم نیست چی بشه و چی میشه فقط میخوام زندگی کنم 

من ... برای اولین بار دارم زندگی میکنم ...

به تاریخ هفتم اردیبهشت ماه هزار و سیصد و نود و هشت 

پریسا

پریسا دختر خون گرمیست 

چشمان روشن زیبایی دارد مهربان است و از همه بیشتر اینکه میشود ساعت ها نشست و به لهجه شیرینش نگاه کرد میگویم نگاه چون حالت چهره اش خنده هایش و مهربانیش همه دل میبرد 

به من میگوید هربار که من را میبیند با آرامشم آرام میشود 

کم کم دارم باور میکنم دختر آرامی هستم 

پریسا دوست داشتنیست چون چشم های مهربانی دارد 

راست میگفتی تو آدم انتقام جویی بودی