همش چند روز دیگه مونده

برای ما ...

اومدم بگم که برای ما دعا های قشنگ قشنگ بکنید

که حال دلمون خوب تر باشه 

که روز به روز قوی تر باشیم 

و کنار هم از پس هر چیزی بربیایم 

اومدم بنپیسم که پر از حس خوبم 

پر از اطمینان 

من به تصمیمم اطمینان دارم :) 

امروز که جواب آزمایشو باهم گرفتیم حس کردم آماده ام برای یه عمر کنارش ایستادن 

پیشش موندن 

محکم پشتش وایسادن 

بارها به دلم مراجعه کردم و هر بارش با تمام سلولای تنم با همه وجودم حس کردم میخوامشو آدم درست زندگی منه و هر جایی که بخوام پشتم میمونه و دوستم دارت و حواسش بهم هست 

دوست دارم یواشکی نگاش کنم 

یه جوری که انگار اصلا نمیدونه دیوانه وار عاشقشمو تو ذهنم هزار جور قصه رسیدن و خوشبخت شدن باهاشو تو ذهنو دلم ساختم 

درست شوق دختر ۱۶ ساله ای رو دارم که از شدت عشق ضربان قلبشو زیر گلوش حس میکنه و ساکت یه گوشه وایستاده 

حس میکنم دوباره دارم زندگی میکنم 

معجزه زندگی منه 

نجات دهندم بوده 

و امروز وقتی گفت دردت و گیانم نازارم با تمام وجودم حس کردم خ‌شبخت ترین دختر اون کلاس 

خوشبخت ترین دختر این طهرون 

و خوشبخت ترین دختر دنیام

...

بماند به یادگار از نهم بهمن یک هزارو چهارصدو دو 

 

هزارویک حرف بی ربط به هم

مدتهاست که ننوشتم ..

اومدم دیدم یه دختر خانومی به اسم دریا تقریبا ۷۰۰ امین نفری بوده که وبلاگمو فالو کرده و لیمو که حالا اونسر نقشه داره روزاشو میگذرونه برگشته 

نمیدونم چطوری و چی شد که یهو چند نفری منو فالو کردن با اینکه نوشته بودم احتمالا آخرای اینجاست 

حتی رفتم دکمه حذف وبلاگم زدم 

حتی یه روز هم گذشت 

اما آخراش رفتم کنسلش کردم پنج شیش ساعت که مونده بود 

دیدم نه نوشتن تو یه پلتفرم دیگه اونقدرا جالبه 

نه مثلا نوشتن تو کانال که قبلا امتحانش کردم 

نه دوربینو دوست دارم که تو یوتیوپ از تجربه هام بذارم 

نه اونقدر که فقط تو یه دفتر بنویسم 

نمیدونم ولی یهویی دلم خواست اینجا یه پست طولانی بنویسم 

چند روز پیش ینی اول فروردین که داشتم پیاده میرفتم پی یه کاری و همه جای طهرون خلوت بود و هوا بارونی خوب بود و من هی میتونستم اون هیوده دیقه باغ یاس پلی کنم و راه برم از دربند و تجریش و شریعتی و پاسدارانو اینسر اونسر تهران همش به این فکر میکردم که اگه توی دنیای موازی من یه شغل دیگه داشتم که میتونستیم با امیر کل عیدو تعطیل باشیمو بریم محله های طهرونو با اون برگه های طهرون گردی پیاده بگردیم چطوری بود 

بعد دیدم وای من حتی خودمو تا بحال تو هیچ شغل دیگه ای تصور نکردم 

دیدم انگار هیچی بلد نبودم 

از وقتی چش باز کرمو خودمو شناختم همش تو بیمارستان بوده 

شیفتی بوده 

کارمندی بوده 

اصن انگار جور دیگه ای بلد نیستم 

بعد نگا کردم دیدم انگار بلد نیستم خودم برا خودم برنامه بریزم هدف گذاری کنم 

دوست دارما 

اما انگار بودن تو یه چارچوب برام شده عادت 

بعد هی سعی کردم بخاطر بیارم آخرین باری که ایده ای به ذهنم رسید کی بود 

دیدم گاهی انقدر درگیر این تکرار میشم که یادم میره هرروز برگای کوچولوی درخت توت تو حیاط بزرگترو سبزتر میشن 

من خیلی درخت توت توی حیاطو دوست دارم 

برام مثل بالاپایینای زندگیه 

قشنگه 

برگ میده 

میوه میده 

برگاش رنگی رنگی میشن 

میفتن 

باز دوباره زندست 

حالا هر سال برا سبزه عید من نارنج میگیرمو دلخوشیم میشه آب دادن به این سبزه تا هر موقه جون داشته باشه 

سال تحویل امسال هممون یه ور بودیم 

من که یه دم سال تحویل یه مریض اینتوبه از اورژانس داشتم که خونوادش ول کردن رفتن سالشونو تحویل کردن 

هر بارم که میرم بخش زنان زایمان بیشتر به احمق بودن آدما پی میبرم

هر چند دکتر وزیری میگه دختر تو انقدر وجودت ارامش داره که دست به نوزادا میزنی اروم میشن چون خیلی سنسیویتیشون بالاست و میفهمن 

چون اکثرا مادراشون استرس دارن و بهم گفت امیدوارم وجودت همینقدر اروم باشه 

و من ته دلم به این فکر میکردم که هیچوقت در خودم نمیبینم یه بچه بیگناهو بردارم بیارم تو این دنیا میون یه مشت جماعت فکاهی احمق بی هدف بی فایده ! 

خداروشکر که من لااقل تو سن پایین به این نتیجه رسیدم ‌

شماام زودتر برسید 

 

احتمالا به پایان بیاید این دفتر

دلم میخواد که وارد فضای مجازی جدیدی بشم و خاطراتمو بنویسم که همه به سمتش هجوم نبرده باشن و از سمتی هم مثل اینجا متروکه و خالی از سکنه نباشه 

Cancel

بهشتی که گربه نداشته باشه کنسله 

Explain

پلتفرم بیان پلتفرم عجیبیه 

انگار مال اون دسته از آدماست که حس میکنن ادم دیجیتال و این قرتی بازیا نیستن یا مثلا حالوحوصله ولاگ درست کردنو ادیت کردنو ازینجور چیزا ندارن 

من اما خوشم میاد ازش 

مثلا اولین روزایی که وبلاگ داشتمو میدیدم بعضیا این همه ساله دارن مینویسن برام خیلی جالب بود 

کلا آدمایی که از تجربه زندگیشون نوشته ای عکسی ​​​چیزی دارن شبیه این آدمان که یه گنجه ای تو راه پله ای ته کمدی تو چمدونی چیزی دارن که پره یادگاریه 

اینجام برا من همینه 

​​​​​​

​​​​دقیقا شبیه یه صندوقچه 

 

به خودم که نگاه میکنم میبینم گاهی خیلی به خودم سخت گرفتم 

احتمالا بخاطر ایده آل گرایی بابا باشه همون ریشه در کودکی

اما خودمم به خودم گاهی سخت میگیرم 

حتی گاهی از دست خودم ناراحتم که چرا به خودم سخت نمیگیرم 

​​​​​​اما خب گاهی ام میگم رفیق ببین بقیه چه دوستت دارن 

مراقب خودت باش 

بعد دیگه دلم برا خودم میسوزه و باهاش مهربون ترم

همش انگار دلم میخواد همه چی بی نقص باشه و این دیوونم میکنه

امیدوارم همه چی خوب پیش بره ...

ایران گردی

ما ...

ما آدم های سفریم 

راستش الان که نشستمو به صدای بارون بیرون خونه گوش میدم و گربه شیطون کوچولومون که اسمش خاکستریه خیلی مودب با چشمای گرد گومبولش نشسته و منو نگاه میکنه به این فکر میکنم که تو زندگی های موازی چطور آدمی بودم 

راستی گفتم سفر ...

ما یه مدت پیش شروع کردیم به گشتن ایران 

هیچوقت توی زندگیم انقدر احساس آزادی و رهایی و بدون استرس گذروندن روزهامو نداشتن 

هیچ دوره ای از زیست من 

هیچ تجربه ای عمیق تر آزاد تر و رها تر از این چند هفته و این سفر نبود 

میتونم ساعتها ازش بنویسم 

اما قشنگیش بخاطر آوردن حس زنده بودنه 

من زنده بودم 

من دیگه شبیه ماهی ای که فقط رش تو تنگه آبه نبودم 

آزاد رها شبیه یه ماهی تو خلیج فارس 

وای تجربه جنوب بی نظیره 

هواش آدماش حسش زیباییش لحظه به لحظش با دنیا عوض نشدنیه 

باید به ترول نرس شدن بیشتر فکر کنم

دلم برا نوشتن تنگ شده بود :) 

چون عاشق نهنگم ..

قلب ها همه نهنگانند در اشتیاق اقیانوس 

اما کیست که باور کند در سینه اش نهنگی میتپد 

درآمد

چند روز پیش یه ویدئو دیدم از یکی ازین بلاگرای اینستا که گفت درآمدش بین ۱۰۰ تا ۲۰۰ تومنه از اینستا ! 

بعد چند ثانیه به این فکر کردم اگه به جای اینجا تو اینستا فعالیتمو شروع کرده بودم الان دیگه قطعا سیصد تومنو داشتم !! 

تازه پیجمم به جای مسخره بازی روند تلاش های یه آدم کاملا معمولی بدون سهمیه با کلی ارزو بود 

تازه قشنگ و روونم مینوشتم 

کسی ام مجبور نمیکردم عدد خاصیو کامنت کنه 

قطع به یقین کامنتاشو میبستم !

خلاصه که الان یه دختر غیر بلاگرم که حال نداره از روزمره هاش محتوای چرت تولید ولی عوضش کلی حال زندگی واقعی داره :) 

هی میگم لابد لابد

گاهی اوقات عمیقا به این موضوع فکر میکنم که درست مثل بقیه دخترا رفتار کنم 

ته ته دغدغم بشه اضافه کردن چند تا چیز میز دیگه به لوازم ارایشم به چیزی جز خودم اهمیت ندم به چیزی جز خودم فکر نکنم همش فقط به خودمو منافعم فکر کنم 

اینطوری گمونم کیفیت زندگیو اعصاب و روان و رابطم حتی بهتر میشه 

لابد یه سری حرفارو نمیشنوم لابد یه سری ناامیدیا نسبت بهم پیش نمیاد ب

لابد مثل الان همش خسته و فکری نیستم 

هی فکر نمیکنم 

با سرعت هزاران هزار فکر در ساعت انرژیمو هدر نمیدادم 

اینطوری شاید همیشه توی بی نقص ترینو بهترین حالتم بودم 

لابد پوستم بهتر بود 

انرژیم بیشتر بود 

هیکلم بهتر بود 

لابد همه چی اگه تارای الان نبود بهتر میشد ...

دوست داشته شدن

تمام این مدتی که گذشت تعریف من حس من و داشته من از خانواده تغییر کرد 

من تمام این سالها چیزی  رو که تحت عنوان حمایت از طرف خانواده میتونستم داشته باشم جز قسمت مالی اون هم با داشتن یه سقف دیگه نداشتم 

من تمام اون خلا رو خودم مجبور بودم یا پر کنم یا که همینطوری خالی نگه دارمو بجون بکشم 

توی تمام این سالها از بیرون همه چیز تقریبا همه چیز توی بی نقص ترین شکل ممکن خودش نشون داده شد 

اما از درون ...

درون من خالی خالی خالی از چیزی که دیگه حتی دلم نمیخواست باشه 

و پر از چیزی شبیه به خشم که با توجیه هم ذهن من نمیپذیرفتش 

توی همه این سالها من قید حمایت شدن رو تکیه کردن رو و وجود داشتن رو زدم 

امیر توی متزلزل ترین شرایط روحی من وارد زندگیم شد 

و یک جمله یک اتفاق یک حرف یا هر یه چیز کوچیک دیگه ای ممکن بود مارو از هم دور بکنه یا انقدر به هم نزدیک نکنه 

اما خب خوشحالم 

حالا که میگردم میبینم اون یه تیکه بزرگ از قلب منه که حالا میتونم دلیل داشته باشم ادامه بدم 

البته همه جای زندگیم خودمو محکم نگه داشتم 

اما حالا اون منو تاروپود وجودمو گره زده به خندیدنش و تمام دلیلم برای تحمل هر سختی ایه 

گاهی فکر میکردم همه این چیزای عاشقانه دروغه 

اما نیست 

لابد یه عده ادم فلسفه باف میان که بگن تو تنهایی در هر شرایطی 

خب اره قبوله من تنهام 

اما اون جزئی از منه 

از من جدا نیست 

ما یکی ایم 

اون واقعی ترین چیزیه که حس میکنم وجود داره 

بودنش درد نداره 

ولی بودن بقیه برام درد داشته 

و من تو صادقانه ترین حالت ممکنم همیشه ساکت موندم 

حالا که این چند روز ساکت موندم 

تو این لحظه ها بیشتر از هر وقت دیگه ای دلم خواسته دور بشمو دورترو دورترو از بحث و دعوای با خونوادم خستم اون برای من زیباترین دلیل ادامه دادن به این زندگی عجیب و غریب و بالا و پایین داره 

...

هی دخترک قصه من 

دخترک توی آیینه خونه 

دخترک اروم مشوش من قول میدم کلی دلخوشی کوچیک و بزرگ باز بیاد بشینه تو دلت 

بمونه

به گمونم هشت سال نوشتن از بالا پایین های زندگی چیز کمی نباشه 

امشب که شبکارمو هر کاری میکنم خوابم نمیبره یهو یاد اینجا افتادم 

عادت داشتم همیشه اوایل هر ماه میومدمو شروع میکردم خوندن نوشته های اون ماهم تو سالای گذشته که یادم بیاد چقدر زود میگذره و چقدر یختیا زود از یاد ادم میره 

حالا که نگاه میکنم میبینم روند رشد و تجربه هایدخترک قصه تو این هشت ماه  خلاصه شده گوشه سمت چپ این وبلاگ 

چیز عجیبیه نه ؟ 

دل نکندن از یه جای کهنه قدیمی مثاینجا که دیگه بعید میدونم اصن کسی تو این دوره زمونه کانال تلگرامو یوتیوپ و بهبوهه اینستا به ذهنش خطور کنه 

اما خب من فرق داشتم دیگه 

همیشه هی اصرار داشتم بگم چند دهه ای دیر به دنیا اومدمو عاشق نامه امو دست نوشته و هزار جور جینگولک بازیای امروزی به جونم نمیچسبه 

هی انگار ادم دنبال اون نوجوونیشه اون حس بزرگ شدنه 

نمیدونم ولی اینجا شبیه عکسای قدیمی تو گنجست برام همون بورو میده 

شبیه آلبومای عکس  تو کمد قدیمی خونه بابا جون ایناست برام هنوز هم.نقدر براش ذوق دارم 

که بنویسم 

هر جای دنیا که بودم 

هر جای دنیا که رفتم 

بلکه از من چند تا کلمه از معمولی ترین روزهای باارزش و ناب زندگی دخترک قصه ساکن آینه خانه مان تا ابد به یادگار بمونه