غار پیله پناه یه همچین چیزی

الان که دارم معمای معین گوش میدمو خوشحالم که از فضای مجازی خیلی ریز دورتر شدم و حالم بهتره به این فکر میکنم چقدر ادم مغزش میتونه بازیش بده 

قبلنا اینجوری بودم که مثلا اگه یکی بهم میگفت تو خیلی لو لولی که فلان اهنگو گوش میدی واقعا مغزم درگیر این میشد که مثلا نکنه راس میگه نکنه من واقعا خیلی پایینم 

الان اینطوریم که میگم من ریدم تو مغزتو سلیقتو تک تک اهنگایی که گوش میدی 

بعد با ارامش به ادامه اهنگم میپردازم 

ینی واقعنا تروما برام محسوب میشد 

الان چنان اتکی میزنم به هیکل و سرتا پای یارو که دیگه وجود خارجی برام نداشته باشه در کسری از ثانیه میتونم به بودونبود ادما خاتمه بدم 

خوشوم میا ازین سبک شخصیت درونم 

والا گذشت اون تارای مهربون گوگولی خوب خوش مشرب