واقعا واقعا واقعا باورم نمیشه یه روز انقدر بدبخت بودیم که با این فاز میگرفتیم 😂😂
یکی از بچه ها گفت جو وبم یه جوریه که گاهی جرات نمیکنه نظری بده 😅
گفتم بعد ۴ سال جوری یخ وبو باز کنم همتون پاشید بیاید وسط
رد دادم
جواب کامنتارم حسش بیاد میدم نگید نامرده و اینا
من دلم هرمز میخواد یکی بیاد منو ببره هرمز با ساحلی و موهای لٙخت ازم عکس بگیره
تا حالا هیچکدومتون شده بخواد حرفی بهم بزنه اما به هر دلیلی نگفته باشه
یا شده بخواد باهام دوست بشه و جلو نیومده باشه؟
من میخوام بخونمت میخوام باهات دوست باشم پس بگو بهم ...
من یه خاصیتی دارم اونم اینه که هر اهنگیو تا اخر عمرم هربار گوش بدم یاد یه چیز خاص که ازش حس کردم میفتم مثلا اون ادمی که برام فرستادتش یاد قیافش میفتم یاد چشماش نمیدونمم چرا حتی اگه ندیده باشمش یاد تصوری که ازش دارم یا مثلا انگار دقیقا روحم میره تو جسم اون زمانی که شنیدمش
راه رفتم یا رقصیدم یا اشک ریختم
مثلا وقتی امشب مسلک گوش میدم یاد علیرضا میفتم
وقتی اهنگ شیرازی گوش میدم یاد فاطمه میفتم
با اون اهنگ جنوبیه یاد سجاد
با اهنگ قمیشی یاد بهارم
اهنگای لیتو یاد نهال
وقتی اهنگ شرک گوش میدم یاد اون میفتم
وقتی اون اهنگ پیانو رو میشنوم یاد تو میفتم
وقتی اهنگ الکل دایان گوش میدم یاد خودم میفتم
گفته بودم عاشق طلوع و غروب خورشید هستم ؟
گفته بودم برای هوای ملس گرگ و میش دم صبح جان میدهم ؟
چون من را برمیدارد و میبرد به کودکی های نه چندان دورم
مثلا ان موقع ها که ارزوهایم خشک نشده بودم
الان هم نشده اما این روز ها بیشتر حس میکنم ادم بودن سخت است دختر بودن سخت تر
من همیشه وقتی میخواستم بگویم مدت زمان زیادی گذشته میگفتم موهام بلند تر شده
میشود پی سگ دو زدن را گرفت تا دید هرروز چه اتفاق دیگری ممکن است بیفتد
میشود حتی امید داشت درست شبیه لبخند و سادگی دختر صورتی پوش روی ویلچر توی پارک وقتی از داخل ماشین محو صحبت کردنش شده بودم با هم نشین هایش هم نشین هایی که نشستنشان درست شبیه دخترک بود
راستی دخترک شبیه من کفش های بنفش دوست داشت ...
موضوع خشونت به هر نحویش موضوعی نیست که بشه ازش به سادگی عبور کرد و سکوت کرد
میخوام شروع کنید به نوشتن
بنویسید از تمام وقتایی که به هر شکلی مورد خشونت قرار گرفتید
از ماجراش از حستون از هرچی که باید گفته میشد و مدتها سکوت کردید
این موضوع جنسیت نداره
بنویسید و حتما بهم بگید تا بخونمتون
دلم میخواد کتابامو بردارمو به دورافتاده ترین غار ممکن پناه ببرم ...
کلا زندگیم اینجوری شده که تو نت گوشیم مینویسم
نوشتن در مورد کنکور
نوشتن در مورد گیر دادنا
نوشتن در مورد وجه اشتراک غلیظ اطرافیان
و اینجوری پیش میره که هر کدوم ازینا قراره یه پست باشن تو وبلاگم ولی من باز حوصلم نمیکشه این همه بنویسم
شاید باید اعتراف کنم که ویس از همه چی بهتره و بهترین کشف بشر بوده برل وقتایی که میخاد زیاد حرف بزنه و حوصلش نمیکشه بنویسه
دقیقا ۵ روز پیش به بابام گفتم چقدر دلم میخواد باز وضعیت سفید نشون بده
دلم خیلی برای اون موقع هام تنگ شده
اون موقع هایی که مینشستم نگاش میکردم
حتی هنوزم که هنوز بود اهنگ تیتراژ اخرشو گوش میدادم
نمیدونم ته دلم همیشه میگرفت میشنیدمش
اینا رو گفتم به بگم دقیقا از همون ۵ شب پیش شبکه افق شروع کرد وضعیت سفید نشون دادن و من به شدت عجیب و غریبی متعجب شدم که اخه مگه میشه دقیییقا از همون روز شروع بشه
خلاصه که شماام اگه دلتنگید ببینید ...
قسمتی از من انگار منجمد شده توی گذشته
انگار چیزی از من باقی مونده توی گذشته که هر کاری میکنم از من جدا نمیشه
از من کنده نمیشه
انگار گم شدم
گم شدم بین گذشته و اینده
انگار یه چیزی محکم ایستاده و منو هل میده به سمت گذشته
انگار دلگیرم
دلگیرم از گذشته ای که ساختم
انگار پر میشم از حس دلهره و نگرانی
انگار که هرچقدر سعی میکنم خودمو ازون گذشته جدا کنم نمیتونم
:(
واقعا نمیدونم چرا این حال تموم نمیشه
این حال مبهم مزخرف
نمیتونم با ادما ارتباط برقرار کنم چون هرچقدر نزدیک میشن بهم عدم اعتمادم بیشتر میشه
حالم خوب نیست
فقط میدونم که پرم از حس مزخرف