خستگی از جانم میبارد

به صورت بهت زده آدمهای توی ماشین ها توی صف بنزین نگاه میکنم و با خودم فکر میکنم کجای قصه ایستادم 

به گلدون تولدم روی تراس آب میدم و چشمامو میبندم و از ته دل ارزو میکنم وقتی برگشتیم همه چیز ختم به خیر شده باشه 

با خودم فکر میکنم توی نامعلوم ترین نقطه زندگیمم 

نمیدونم چی ممکنه پیش بیاد 

نمیدونم جامون امن هست یا نه 

جامون امن میمونه یا نه 

بعد از شیفت دوازده ساعته و چکوچونه زدن سر آف شدن حالا ساعتها تو صف بنزینیم 

و من چند شب متوالیه که خوب نخوابیدم 

به این فکر میکنم که ده لیتر چند کیلومتر قراره مارو دورتر بکنه 

به یه خواب اروم و بی دردسر فکر میکنم 

به اینکه قرار نبود ۲۷ سالگیم اینطوری شروع بشه 

خستم 

بند بند وجودم به امنیت و ارامش نیاز داره 

با هزار تا فکر تو سرم پلکامو باز نگه میدارم و به خط بنزین توی باک ماشین خیره میشم 

نمیدونم چی قراره بشه 

چی درسته 

ساعت سه و سیزده دیقه گذشته 

و احتمالا تا صبح تو صف بنزین باشیم 

اینترنت درستو حسابی ندارم

و احساس میکنم حالا

یه خاورمیانه ای جنگ زده آواره ام ...

خاورمیانه ای

به عنوان کسی که در خاورمیانه متولد و بزرگ شده حالا واژه جنگ زده هم پشت بند اسممون هست 

حالا دیگه هر شب با صداهای بمب و موشک خوابمون نمیبره 

پنیک میکنیم 

با سردرد میایم سر کار 

و درست بین زمین و آسمون از لحظه بعدمون خبر نداریم 

گاهی خودمو سرزنش میکنم که تنبلی خودم بود که مهاجرتمون عقب افتاد 

بعد باز حالم بد میشه 

ولی نمیدونم شاید باید همه این اتفاقا میفتاد و بیفته و ازینجور چیزا 

هممون بی حالیم 

همه نمیخوابیم 

همه مضطربیم 

یه وضعیت کثافتیه 

:) (:

http://Listen to Lemon And Soul - Memories by Lemon And Soul on #SoundCloud https://on.soundcloud.com/Km52QgnVDzEJ7N5jSU

آمال و ارزو ها

من همیشه دلم میخواست توی زندگیم ازین ادما باشم که عزمشونو جزم میکنن 

بعد آسمون بیاد زمین زمین بره آسمون کاری که میخوانو انجام میده 

ولی نمیدونم چرا همیشه خدا تنبلی بر من مستولی میگشتو اینا 

خیلی اعصابم خورد میشه مدااام با خودم میگم که تارا فلان کارو باید انجام بدی 

هر چی شد بااااید بشینی انجامش بدی 

بعد هی میگم کاش ازینا بودم که روتین پوستیشون بجا بود ورزش میکردن درس میخوندن 

همه چیز دقیق و درست پیش میرفت 

ولی حقیقتا همه جا نیاز داشتم یکی به زور منو محبور کنه بشینم کارمو انجام بدم 

اصن یه وضی 

یه چیزی 

نمیدونم چطور باید درستش کنم 

من ازینا بودم که یهو مثلا دلم میخواس از همه جا برم 

مغزم خالی ش 

یه صفروصدی مطلق 

یا همه چیز یا هیچ چیز 

یه چیز عجیب غریبی 

این گرفتن افسار زندگیم دست خودم کاریه که احساس میکنم بیشتر از هر چیزی باااید انجامش بدم 

باید یاد بگیرم انجامش بدم 

باید بتونم انجامش بدم 

حتی بعد ها برای همین الانا

گاهی اوقات دلم میخواست برمیگشتم به سال های راهنماییم 

اوایل دبیرستانم 

اون موقه ها دغدغه هیچی نداشتم 

بعد مدرسه نیمروز میدیدم

مینشستم فیلم سینمایی نگا میکردم 

تو فرجه امتحانا با دوستام والیبال بازی میکردم 

خوشحال بودم چند تا امتحان دیگه قراره آزاد بشم 

نمیدونم همه چی ساده تر بود 

میوه ها خوشمزه تر بودن 

با مامان موقع خرید ازون بستنی لوله ای ها که تازه اومده بود و عاشق مزش بودم میخریدم 

الان همش ادم فکر میکنه انگار قراره همه چی زود تند سریع بگذره 

انگار که مثلا رو دور تندیم 

انگار از همه چی جاموندیم 

نمیدونم 

گاهی همش فکر میکنم دلم برا همه چی تنگ میشه 

حتی بعد ها برای همین الانا ...

نقطه ویرگول

حالا که تو دوران مبهمی از تاریخ هستیم و ایرانی بودن ازینور مونده و ازونور روندمون کرده دلمو خوش میکنم به کمتر کردن درد چند تا ادم مریضی که دوروبرمون هستن 

آدم هایی که بعضیاشون خوبن مهربونن اجتماعین گرمن 

بعضیاشون طلبکارن عصبانین سردن 

و همه این ادما تو یه چیزی مشترکن 

و اون درده 

حالا که همه جا ساکته ساکته و همه خوابنو هیچ صدایی از خونه های دوروبرو رفتوآمد ماشینا نمیاد بعد بیست ساعت بی وقفه کارکردنو 

دیدن دو بار سیژر مریضو جمو جور کردن انواع و اقسام ادما به خودم نگاه میکنم و بیستو چند سالگیم 

دقیق تر بگم بیستو هفت سالگیم 

نمیدونم نه سال پیش که اینجا شروع به نوشتن کردمو ۱۷ ۱۸ سالم بیشتر نبود. ه سال بعدم خودمو کجا میدیدم 

اما الان نصفه ی شبه و منمو یه ادمی که درد داره مریضه کویدش مثبته نمیتونه حرکت کنه و هزااار جور دردو بلا و رنجو سختی دیگه 

شاید همین نرسینگ منو هر روز صبح میکشونه سر کار 

بلکه یه ادمی یه جایی یه دردی ازش کم شه و یه اخی خدا برات بسازه بندازه پش قباله ما 

بعد من به این فکر کنم که کاش ایرانی بودنمون مارو ازینور نمیروند ازونور مونده 

یا لابد یه همچین چیزی 

؛