ابهام

نمیدانم که چرا انسان تا این حد باخوبی بیگانه است... وهمین درد مراسخت می آزارد

ابهام

نمیدانم که چرا انسان تا این حد باخوبی بیگانه است... وهمین درد مراسخت می آزارد

ابهام

آدما به اندازه حرف هایی که نمیزنن از هم دور میشن ...

بیا بریم همونجا که میترسیم .

هم آغوشی شان یک نبرد بود .

غریبانه زیست مان در پیله اندوه

من اگه خسته شبیه تن ایران بودم

ما روزهایی رو زندگی کردیم که قابل زیستن نبود

اما من در همان روز های سخت هم تو را دوست داشتم ...

آنچه ما زندگی می انگاشتیم ، اینجا مرگ بود .

دنیایی کوچک ، رویایی بزرگ

پس زخم هامان چه ؟

رها گشته در تنهایی خویش

و ما ، ساکنان گوشه غمگین عالم ..

سالها پیش جسمِ نیمه جونم میونِ دریا غرق شد،
دیگه هیچی یادم نیست.

بایگانی

حتی اگر در رابطه با همه چیز گیج ترین آدم دنیا باشی

دوشنبه, ۵ دی ۱۴۰۱، ۰۶:۲۹ ق.ظ

من رأس یک ساعت خاص هرروز صبح سوار مترو میشوم 

رأس یک ساعت خاص هرروز صبح خط عوض میکنم

اما اینکه هرروز صبح درست کنار یک نفر رپی پله برقی فلان ایستگاه بایستی که از قضا این یک نفر به شدت هم موجود کراشی باشد اصلا چیز طبیعی ای نمیتواند باشد ! 

حالا ازین ها بگذریم آمدم بگویم که همان جمله معروف که درد کشیدن بهتر از هیچ بودن است 

  • ۰۱/۱۰/۰۵

نظرات (۰)

هیچ نظری هنوز ثبت نشده است
ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
ساخت وبلاگ در بلاگ بیان، رسانه متخصصان و اهل قلم