تنهایی ، یه نیاز :)

من به واسطه شرایطم بین آدمهای مختلفی مجبور به زندگی بودم 

این مدت عمیق تر متوجه شدم که من اصلا آدم زندگی جمعی نیستم به شدت نیاز دارم تنها باشم 

و توی سکوت خیلی خیلی آرامش بیشتری دارم 

و اونقدر این نیاز زیاده که ممکنه بگم حاضرم هرروز برم تو محیط کار اما خیالم راحت باشه که مثلا بعد ۱۲ ساعت کار قراره برم پی زندگی خودم تو یه خونه هرچقدر کوچیک اما ساکت اما آروم 

این نیاز اونقدر شدیده که نمیدونم اصن آدم شریک زندگی داشتن هستم یا نه 

من واقعا احتیاج دارم یه حریم شخصی بزرگ داشته باشم 

که صحبت نکنم 

که حرف نزنم و هیچی نشنوم و هیوی نبینم و هیچ مطلق باشه 

واقعا مطلق 

فقط من باشم 

من باشمو زندگی خودم اون سکوتو با هیچی مطلقا هیچ چیز عوض نمیکنم 

 

شاید جالب باشه بگم تو محیط هایی که احساس راحتی بکنم به شدت هم ادم شیطون و اذیت کن و بلاسوخته ای هستم 

و اتفاقا تو رابطم با آدمها اون حس امنیت کمک میکنه تا اتفاقات رو با جزئیات بیشتری صحبت کنم 

میخوام بگم واقعا تنهایی یه نیازه مث هوا برا نفس کشیدن 

مث آب برا زنده موندن 

و واقعا همون حس آرامشی که با محبت آغوش کسی که دوسش داری رو تو تنهایی ام میشه داشت