ولی من دیگه دلم نمیخواد خودمو توجیه کنم تا قانع بشم

خب من رفتم ولنتاینو به آدمهایی که از ته دلم دوست داشتم تبریک گفتم و براشون قلب فرستادم

قلب واقعی 

اما با هر قلب اشک ریختم 

چون حس کردم همش یه طرفست 

و میدونم که اشتباه نمیکنم 

اینبار منتظر هم موندم اما خب اگر قرار بود کسی یادم بیفته تا الان افتاده بود 

مهم نیست ؟ چرا هست 

خیلی هست 

خیلی خیلی 

نه تبریک گفتنش 

وجود نداشتن من تو زندگی کسایی که دوسشون دارم اما همش باید برای نبودنشون دنبال بهونه برای توجیه کردن دلم باشم 

اما خب ..

آدم یه روزی یه جایی بالاخره خسته میشه 

اونوقت شاید دیگه هیچوقت نباشه 

هیچوقت هیچوقت