من آدم ساکت شدنم یه نداشته ساکت

من ازون آدما بودم که یهو ساکت میشد 

یهو ساکت میموندم یه گوشه نگاه میکردم بعدم میرفتم پی کارم 

دلتنگ میشدم حرف نمیزدم 

محبت میکردم تو سکوت بود 

دلم میشکست هم ساکت میموندم 

انتظاری هم نبود که درک بشم 

ولی اینکه همیشه مقصر شمرده میشدم یه تکرار دردناک بود 

اره من میدونم تو این دنیا نباید ساکت بود 

باید حقتو بگیری 

ولی من دیگه ادم انرژی گذاشتن رو جنگیدن نبودم 

شایدم اشتباه کردم نمیدونم 

اما خب ...

یه روزی یه جاهایی آدما منو با همین ساکت بودنم یادشون میاد 

فقط به چیزی 

من همیشه برات نداشته های خودم بودم ..