مانده در قلب من

ما آدمهایی که وبلاگ داریم با همه آدمهای دیگه دنیا فرق داریم 

اینجا درست سبیه اینه که تو بتونی چند ساعت پناه بیاری جایی که هیچکس اون بیرون ازش خبر نداره و حتی نمیبینتش و نمیدونه ما توش زنده ایم 

وبلاگ برای خیلیا شبیه یه خرابه بنظر میاد یه جای متروکه که تارعنکبوت بسته 

ولی من دوسش دارم 

من هنوزم مثل همون بارهای اول براش شوق دارم 

هنوز عزیزترین هام رو ازینجا دارمو نمیدونم شاید باید خیلی زودتر اتفاق میفتاد شایدم درست ترین و دقیق ترین زمان ممکنش اتفاق افتاد 

اما خب به هر حال خوشحالم دارمش 

حس تعلق و مالکیت قشنگیه 

راستی یادم رفت برات بنویسم یاد گرفتن چیزای جدید خیلی حس خوبی بهم میده 

ازون کرختی و مرداب بودن منو درمیاره

اصن شاید برا همین بهترم چون این چند روز شورو کردم به انجام دادن نوشتن این پویاتر شدنه 

اون حس پوچیو کمرنگ تر کرد 

من مدتهاست بهت نگفتم اما خب بمون برام