اما اونی که باید اتفاق میفتاد افتاد

من تو زندگیم آدمهای نزدیکیو کنار گذاشتم 

میگم نزدیک چون همیشه معتقد بودم تعداد اونقدرها مهم نیست و این کیفیت آدمهای دوروبرمه که به شدت میتونه روی روحیم تاثیر بذاره 

من کار درستی کردم تصمیم درستی گرفتم 

چون یأس و ناامیدیشون داشت عملا منو از هم فرومیپاشوند و من چون دیفالت صبوری داشتم برخورد خاصی نمیکردم 

یه سریاشونم که کلا تو فاز دیگه ای بودن 

خلاصه گذشت 

الان حس بهتری دارم 

سبک ترم 

و یاد گذشته حالمو بهم میزنه