فقط ده هفته دیگه تا مرحله بعد

دیروز بهم گفت دیدی چه دانشگاه زود تموم شد 

ناخودآگاه گفتم کجا زود تموم شد 

همه چی مثل یه فیلم رو سرعت هزارایکس از جلوی چشمم گذشت

اتفاقا

آدما 

قضاوتا 

نامردیا 

حرفا 

حرفا

حرفا

منفعت طلبیا 

عوض شدنا 

آخ چیزی جز سنگینی جابجایی چند تن خاطره گه از دانشگاه تو ذهنم نبود 

من خاطره خوبی ازش نداشتم 

و همش پشیمونی که چرا چرا چرا همون اول نرفتم اونجایی که باید 

شاید اونجاام همین میشد اما حداقل این حجم از حسرت رو نداشتم 

دلم میگیره 

چشمامو میبندم 

به این هفته های باقی مونده فکر میکنم 

به اینکه تا جای ممکن سریع تر بگذره 

کلی دغدغه 

که لنگ یه شروعه 

از چی میترسی؟ هیچی 

چی میخوای ؟ همونی که باید 

میتونم مگه نه؟ نمیدونم دست توعه همه چی 

پاشو پاشو خودتو جمع کن