چقدر این روزا دلم میخواد از درون و بیرونم بنویسم

ابهام

نمیدانم که چرا انسان تا این حد باخوبی بیگانه است... وهمین درد مراسخت می آزارد

آدما به اندازه حرف هایی که نمیزنن از هم دور میشن ...

بیا بریم همونجا که میترسیم .

هم آغوشی شان یک نبرد بود .

غریبانه زیست مان در پیله اندوه

من اگه خسته شبیه تن ایران بودم

ما روزهایی رو زندگی کردیم که قابل زیستن نبود

اما من در همان روز های سخت هم تو را دوست داشتم ...

آنچه ما زندگی می انگاشتیم ، اینجا مرگ بود .

دنیایی کوچک ، رویایی بزرگ

پس زخم هامان چه ؟

رها گشته در تنهایی خویش

و ما ، ساکنان گوشه غمگین عالم ..

سالها پیش جسمِ نیمه جونم میونِ دریا غرق شد،
دیگه هیچی یادم نیست.

بایگانی

چقدر این روزا دلم میخواد از درون و بیرونم بنویسم

چهارشنبه, ۹ تیر ۱۴۰۰، ۱۰:۲۴ ق.ظ

واقعا یه لحظه هایی هست یهو دلم میریزه یهو دلم میگیره یهو انگار نگران چیزیم که نمیدونم

از صبح چشم چپم به شدت درد میکنه

انگار یکی انگشت کرده باشه داخلش

دوست دارم برم کتابخونه هی شیفت بهم میدن

میدونی از همه کسایی که هیچ چیزی برای ارائه ندارن ولی ارعاشو دارن متنفرم

با اینکه ارزش تنفرم ندارن

۰۰/۰۴/۰۹

تنها امکان ارسال نظر خصوصی وجود دارد

نام *

پست الکترونيک

سایت یا وبلاگ

پیام *

شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:

یا ، یا ، ، <strike> یا <s>، ، ، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، ، ، <a href="" title="">، ، <div align="">

نظر شما به هیچ وجه امکان عمومی شدن در قسمت نظرات را ندارد، و تنها راه پاسخگویی به آن نیز از طریق پست الکترونیک می‌باشد. بنابراین در صورتیکه مایل به دریافت پاسخ هستید، پست الکترونیک خود را وارد کنید.