امیدم

 

 

 

 

هر باری که بهم میگه امیدم تو هر شرایطی که باشم قند تو دلم آب میشه 

یه دلگرمی بزرگه برا دلم

من همه حس استقلال طلبیمو همه تلاشم برای کار کردنو همه حس خیرخواهیمو همه آروم بودنمو از اون دارم 

نمیدونه چقدر دوست دارم اون بخنده و من چشم بدوزم به مژه هاشو بگم چقدر خوشگله 

اون نمیدونه من اوایل کرونا هر بار شیفت میرفت بغضم میترکید و اشک میشد رو گونه هام نمیدونه فکر یه لحظه ندیدنش چه فشاری بهم وارد میکرد 

نمیدونه با هر cpr موفقش من درست اندازه یکی از اعضای خونواده اون بیمار خوشحال شدم 

نمیدونه وقتی اون بچه سه ساله خوشگلو از غرق شدن نجات داد انگار بچه خود منو داد بغلم 

نمیدونه چقدر زیاد دوسش دارم 

نمیدونه چقدر ارومم که هست

امیدش بودن کار سختیه اما از ته دلم خوشحالم که فقط و فقط مامان منه :)