این بار

بعد از این همه مدت قرنطینه این بار که به کاراموزی برم بیشتر توی لحظه زندگی میکنم و بیشتر از بچه ها و خودم فیلم و عکس میگیرم بیشتر سعی میکنم دوستامو خودمو بشنوم بیشتر و عمیق تر خنده ها و حالت چشماشونو نگاه کنم 

بیشتر امید بدم بیشتر اونی باشم که فکر میکنن ممکن نیست وجود داشته باشه 

من اینبار دیگه بابت چیزی غر نمیزنم سکوت توام با صبرو تو دلم مرهم میکنم 

من قطعا اینبار بارها از دور دوستامو بغل میکنم و میگم چقدر میتونن دوست داشتنی باشن 

این بار راحت تر حرف میزنم 

راحت تر میگم دوست دارم بغلت کنم و ببوسمت حتی اگه سین بشه و هیچ جوابی نگیره 

من راحت تر میگم دوست دارم حتی اگه هیچ جوابی نگیرم 

من بیشتر از هر لحظه دیگه ای حس آزادی میکنم 

حس میکنم دردای وجودم داره باهام یکی میشه تا از بند خیلی چیزا رها بشم