نگاه

تو این مدتی که گذشت فهمیدم آدما راحت تر از اونی که فکرشو میکردم پشتمو خالی میکنن راحت قضاوت میکنن راحت محکوم میکنن و راحت تر از اون طلبکارن و انتظار دارن حالا دیگه اما میدونم سکوتم از خریتم نیست فقط حرفم نمیاد وقتی این رفتار هارو میبینم آدمها خودخواه ترین و منفعت طلب ترین موجوداتین که ممکن بود به وجود بیاد و اومد اره دلم پره از همه میدونم کم کم بارکردم که برم میدونم دیگه نمیخوام حتی بگم که میرم میدونم به خودشونم بیان نمیفهمن تارایی بوده میدونم که نبودنم فرقی با بودنم نداره براشون 

من ازین اتفاقا فقط درس گرفتم فهمیدم پشتم که خالی بشه منو خودم منمو محکم وایسادن خودم نمیگم سخت نیست چرا خیلی سخته آدمایی که با رشته زمان بیشتر و بیشتر بهشون وصل شدی یهو بذارنتو برن چقدر سخته اما خب رسم روزگاره باید ادامه بدم میدم اما این بار جدی تر این بار حواسمو بیشتر جمع میکنم وقتی اعتمادم به همه چیو و همه کس از دست رفت ...