آدم های یهویی

آدم های یهویی یکهو می آیند سراغت بی توجه به بی حوصلگیت به سلیقه خودشان لباس تنت میکنند دستت را میگیرند که ببرند جایی که هرچه اصرار میکنی نمیگویند کجا

این آدم ها بلد هستند چطوری تو را یاد بگیرند 

آنها تو را برمیدارند میبرند کتاب فروشی فرهنگ نزدیک میدان ولیعصر و به سلیقه خودشان دوسه تا کتاب جون دار برایت برمیدارند که با خواندن آنها خودت را لابلای کلمه ها و جمله هایش پیدا میکنی

این آدم های یهویی در سرمای وسط بهمن ماه هم میتوانند با سیب زمینی آویشن تو را گرم کنند

اصولا جای لبخند های یواشکی صندوقچه دلت را میدانند و آرام چند تا از آنهارا به لبت سنجاق میکنند

اینها همان هایی هستند که برایت نامه مینویسند طولانی طولانی حرف میزنند برایت نقاشی میکشند و کاردستی درست میکنند و توانایی اضافه کردن چند گرمی به حال خوبت را دارند 

حتی میدانند از کدام زاویه و از چه فاصله ای از تو عکس بگیرند که قشنگ تر باشی

اصلا میشود کنارشان دست و صورت نشسته نشست بدون آرایش!

هیچ چیز هم که بلد نباشی مسخره ات نمیکنند

این آدم ها کتاب های مورد علاقه شان ساعتشان و گوشی بدون رمزشان را حاضرند تا هروقت که دلت  خواست به تو بدهند 

از همه مهم تر اینکه میدانند که تو بستنی کره گردویی را بیشتر از خامه ای و پسته ای دوست داری

خلاصه اینکه بجای آرزوی داشتن این آدم ها خودت آدم یهویی زندگی دیگران باش کار سختی نیست فقط زندگی راحت تر میگذرد