بکارت

به خیالم تنها بوسه ای و آغوشی

چه میدانستم که میدرد بکارت روح آشفته ام را

بر وزن درد    هم رنگ لعنت

و چه میدانستم که من میمانم و ذهنی ملتهب

از تهوع صبحگاهی یک زن

آبستن شوریدگی لعنت

و خون خشکیده ام ، تحفه ی آخرین دیدار

قابله را خبر کنید

غم برای رسیدن ب سینه گرگرفته ام ، امان نمیدهد

گرگ ها را به میلاد طفل من دعوت کن

و بند ناف را به دندان کفتارپیری از جانم بیرون بکش

لالایی کودکم

لاشه ی تو ،  ته مانده ی عشق ، کودکم

تو مرا به انزوا خواهی کشید  و من می اندیشم

به خیالم ،  که به خیالم تنها بوسه ای و آغوشی

_از دردنوشته های یک زن

پ.ض