ابهام

نمیدانم که چرا انسان تا این حد باخوبی بیگانه است... وهمین درد مراسخت می آزارد

ابهام

نمیدانم که چرا انسان تا این حد باخوبی بیگانه است... وهمین درد مراسخت می آزارد

ابهام

آدما به اندازه حرف هایی که نمیزنن از هم دور میشن ...

بیا بریم همونجا که میترسیم .

هم آغوشی شان یک نبرد بود .

غریبانه زیست مان در پیله اندوه

من اگه خسته شبیه تن ایران بودم

ما روزهایی رو زندگی کردیم که قابل زیستن نبود

اما من در همان روز های سخت هم تو را دوست داشتم ...

آنچه ما زندگی می انگاشتیم ، اینجا مرگ بود .

دنیایی کوچک ، رویایی بزرگ

پس زخم هامان چه ؟

رها گشته در تنهایی خویش

و ما ، ساکنان گوشه غمگین عالم ..

سالها پیش جسمِ نیمه جونم میونِ دریا غرق شد،
دیگه هیچی یادم نیست.

بایگانی

میشود!؟

چهارشنبه, ۲۷ بهمن ۱۳۹۵، ۱۰:۱۶ ب.ظ

میشود یک کاری کنند من بافتن موهایم یادم برود بعد تو باکلی حوصله بنشینی یادم بدهی چطور موهای یک دختربافته میشود؟


میشود خواندن یادم برود تو همه کتاب های دنیارا برایم بخوانی؟


میشود همه اتفاق های دنیا دیگربرایم تکراری نباشد بعد  تو  دنیاو اتفاق هایش را برایم تعریف کنی؟


اصلا میشود باز به دنیا بیایم و از اولش با من بزرگ شوی؟


میشود اولین صدای موج را باهم بشنویم اولین موجی که روی پاهایم می آید کنار توباشد ؟

اصلامیشود من رابرداری ببری ساحل دریا  قول میدهم هرچقدرهم دور از راه رفتن خسته نشوم!


میشود اولین نت های موسیقی زندگیم را تو  یادم بدهی؟



میشود برای اینکه اسمم یادم بیاید تو  صدایم کنی!؟

  • ۹۵/۱۱/۲۷