اولین بارون اخرین پاییز قرن

امروز وقتی بعد شیفت زیر بارون برمیگشتم به داشته هام فکر کردم 

قطره های بارون میریخت رو صورتم دستام مث همیشه یخ کرده بود 

میدونی وقتایی که بارون میاد دلم میخواد راه کش بیاد طولانی بشه و دیرتر برسم 

داشتم فکر میکردم چقدر دلم میخواست باهات تو یه سوییت رو به دریا که درخت نارنج و خرمالو داره بشینم چایی زعفرونی و نبات بخورم و چشم بدوزم بهت و هیچی نگم و فقط نگات کنم 

بعدم که سردم شد بغلم کنی ته ریشت گردنمو قلقلک بده

نمیدونی چقدر دلم برات تنگ شده

اصن نمیدونی پاییز امسال عجیب غریب ترین پاییز زندگیمه 

انگار دارم با تک تک سلولای قلبم زندگیش میکنم 

مگه فقط برگای رنگی خیس تو حیاط بفهمن من چقدر عاشقتم 

راستی مرسی دیشب که داشتم اشک میریختم زنگ زدی مرسی نوشتی تو قضاوتم نمیکنی 

مرسی  نگرانم شدی گفتی چقدر بی جونی نکنه چیزیت شده باشه 

راستش چیزیم که شده 

مبتلا شدم به تو به عشقت معتاد شدم به بودنت 

ولی نمیتونی حتی تصور کنی دستای سردم چقدر نیاز داره بچسبه به سینه گرمت وقتی بغلم میکنی 

کاش میدونستی چقدر نیاز دارم فاصلت باهام فقط چند تا نفس باشه

کاش میشد دم گوشت بگم چقدر عاشقتم 

چقدر دوست دارم 

کاش بلد بودم جراتشو داشتم 

کاش میتونستم تو چشمات نگاه کنم بگم مال من بمون همیشه 

مال من باش همیشه 

مال خود خود خودم