انتظارِسرآمده

خیلی وقتا خیلی از آدمها منتظرن 

منتظر توجه های کوچیک و یا بزرگی که ممکنه دلیل درستی هم پشتش نباشه اما هست 

چیزی که مهمه اینه این انتظار ابدی نیست 

یه روزی یه جایی میفهمن ارزشی مابین زندگی اون آدم پیدا نمیکنن که به انتظار ادامه بدن 

اونجاست که خودشونو جموجور میکنن و بار میکنن و میرن ...

من انتظار زیادی نداشتم فقط از یه طرفه بودن خسته بودم 

ازین که یه طرف قضیه رو هی بکشم و هیچ نیرویی ازونور پی من نباشه 

توجیه،کار راحتیه هزار تا دلیل میشه برا انجام دادن یا ندادن هرکاری اورد 

یادمه یه مدتی قبل اینکه برم دانشگاه ازش خواستم دربارم بنویسه ، قبول کرد 

ننوشت ...

من بهش حق میدم 

دلیلش هرچی که بود بمونه 

دل من ولی شکست 

شاید بگید فقط چند خط نوشته بود اما برای من خیلی بیشتر از چند خط نوشته بود که حتی حالا با نوشتن همین کلمه ها هم اشک بریزم 

قضیه این بود که نشستم و دیدم چطوری ارزش چند خط نوشته چند تا دونه پی ام یا دیگه ته تهش یه زنگم ندارم 

حالا چند ماه گذشته صداشم نشنیدم کلمه ایم برای من نوشته نشد 

چیزی که میدیدم این بود اون وقت اینو داشت برای دوست های مجازیش بنویسه ،طولانی ، واقعی اما عملا منی دیگه نمونده بود براش

گلایه فایده ای نداره

چیزی که حس میشد این بود دیگه جایی برای من نمونده بود 

راستش دیگه نمیخوام خودمو توجیه کنم 

دیگه دیر شده خیلی دیر 

دیگه خودمو جمع کردم از زندگی همه 

همه ...

شاید اشتباهم این بود انتظار دو طرفه بودن داشتم همین 

اصن شاید اشتباهم این بود منتظر بودم وقتی بعد یه مدت تصمیم گرفتم ساکت بشم تا ببینم کسی سراغی ازم میگیره یا نه ببینم نفس کشیدنم با نکشیدنم فرقی برای کسی داره یا نه ببینم اصن کسی میفهمه ساکت شدم یا نه و دیدم زندگی کسی ذره ای عوض نشد با ساکت شدن من و این خیلی معنیا داشت لااقل برای خود من 

چیزی که هست اینه دیگه حالا مدتهاست که باور کردم واس خیلیا از اولشم وجود نداشتم 

کم کم خاطره هام کمرنگ میشن هیچکدومشون به یاد نمیان برای کسی

ارزوی خوبی ته نوشتم نمیذارم چون 

دیگه این دختر به ارزو اعتقادی نداره ...