مبهم ناممکن

در یک اتاق سرد گوشه خانه بعد از آن همه گریه نشستم و به فکر های اوار شده در سرم فکر میکنم 

همه روز های رفته و نیامده روی سرم اوار شده و فکر چه شد و چه میشود 

دلم میخواهد دور شوم از همه از فضای متشنج اطرافم و روزهای ناارامی که میگذرد و تمام نمیشود 

به رازهای قلبم به نگفته های درونم به مچاله شدن های وجودم به پس زده شده های مزمنم به اشک های ریخته ام 

گاهی دغدغه ی ادمها برایم مسخره تر میشود در برابر این همه فشاری که از همه طرف تحمل میکنم 

چشمهای بسته ام ارامشی نمیابد 

مبهم تر ازینی که هست ممکن نمیشوم 

حالم گرفته