داشتم به این فکر میکردم که معجزه مگه چی میتونست باشه جز اومدن تو توی روزها و شبها و لحظه های زندگی من ...
مهربون من ... روح من .. جان من
اومدنت و بودنت کنار من تو همه این روزها
تو همه سختیا و بالا پایین ها هدیه خدا بود
تو یه روح بزرگ از خدا بودی برای من یه نشونه از خود خود خدا
تو منجی من بودی
تو دلیل من شدی برا ادامه دادن
شدی همه کسم همه چیزم
هر چیزی که ممکن بود بتونم داشته باشم
عزیزکم ..
حالا که به بهونه سالگرد آشناییمون بیشتر اون لحظه ها یادم میفته ناخودآگاه یه لبخند گنده میشینه گوشه لبم و اشک شوق سر میخوره میریزه رو گونه هام
دلبر من
زیباروی من
مهرخدا به دل من
تو برام خیلی بیشتر از همه چیزی
خیلی فراتر از همه ی اون چیزی که ممکن بود بتونم حس کنم از وجود داشتن و زنده بودن
من خیلی خدارو قدردانم که بهترین بهترین بهترین و بازم بهترین هستیشو به من داد تا تنها نباشم
تا یه دنیا مهر بی دریغ ازش داشته باشم به واسطه چشم های تو
دردت بجان من
همه من
همه هستی من
همه سهم من از نفس کشیدن
انگار هزار سال از عمر روح من وصله جون توبوده
انگار که هر بار که زنده بودمو زندگی کردم بخاطر رسیدن به تو بوده
همه خواسته من از زنده بودنم
از خدا میخوام یه جای امن گوشه دلش مراقبمون باشه
و همیشه اونجوری از ته دل برام بخندی که مژه هات به هم نزدیک تر میشنو من دلم بیشتر از هر بار دیگه ای برا بودنت ضعف میره
خیلی دوستت دارم ...
- ۰ نظر
- ۱۵ ارديبهشت ۰۴ ، ۲۰:۵۱